Rękodzieł historie

Prawda jest taka, że od bardzo dawna, od zamierzchłych czasów swojej egzystencji ciągnęło mnie ku wszelkim działaniom manualnym, robótkom ręcznym i tym podobnym aktywnościom ... Szyciu, robieniu na drutach, haftowaniu z bajecznych, szczególnie świątecznych, wzorów kolorowej i pachnącej Burdy, no i oczywiście ku rysowaniu i malowaniu wszelkiemu.

Niestety gdzieś pomiędzy chęciami i zapałem pojawiały się naturalnej natury przeszkody jak obowiązki, szkoła, praca potem jedno i drugie, a do tego jeszcze rutyna dnia codziennego i zmęczenie tą rutyną, zniechęcenie, co też  skutecznie i na długi czas oddaliło mnie od tego co piękne, twórcze i tak satysfakcjonujące. Od radosnej realizacji i pogłębiania swoich zainteresowań i pasji.

Przebudzenie

Aktywizacja działań i kreatywnego myślenia nastąpiła trzy lata temu kiedy otrzymałam klucze do mojego mieszkanka i cztery szare i ponure ściany czekały na przeistoczenie  w miejsce mieszkania i życia, ale o tym w zupełnie innym poście poopowiadam. Zmierzam do tego, iż przy tej właśnie okazji powróciłam do działania i dekorując mój domek zabrałam się do pracy manualnej- zasłonka, roleta, obrusik - pomimo braku wiedzy zaczęłam pracę z maszyną, którą pożyczyłam od mojej Cioci i .. wychodziło! A było to prawie dwa lata temu, ależ to były radosne chwile! Wymyślanie, kombinowanie i twórcze działania na niemłodym i niezbyt cichym sprzęcie maszynowym trwały czasem do bardzo późnych godzin nocnych, a czasami nawet do rana! Moi sąsiedzi byli łaskawi i bardzo wyrozumiali, ponieważ nikt mnie nie niepokoił i nie przerywał szycia pukaniem do drzwi, a może nie słyszałam?

Róże i peonie

Oczywiście każdemu przedsięwzięciu towarzyszył nadludzki przypływ energii i zadowolenia oraz twórczy nieład jako nieodłączny element całego procesu szycia. Po pierwszych krokach przyszła kolej  na w moim mniemaniu "wyższą szkołę jazdy" czyli poduszki, poszewki, chusteczniki i w wyniku pierwszego podejścia powstała prezentowana Wam tutaj kolekcja, którą postanowiłam nazwać Róże i Peonie. Kolekcja historyczna bo powstała pod koniec 2008 i znajduje się teraz gdzieś w Polsce, ponieważ zaryzykowałam, pokazałam ją światu i udało mi się ją sprzedać. Ciekawa jestem w jakim wnętrzu i jak się prezentuje? Nie ukrywam, że szycie bardzo mi się spodobało. Powstała jeszcze Słoneczna Prowansja, która kolorystycznie nie pasuje do moich wnętrz, ale którą sobie zostawiłam. Niestety wkrótce nastąpił moment kiedy musiałam zwrócić maszynę, ponieważ Cioci zepsuła się jej dotychczasowa i  niezawodna.

Długa przerwa

I w tym momencie przestałam szyć. Oczywiście nadal robiłam drobiazgi takie jak ukochane serducha zdobiące mój dom, ale rzeczy większych w działaniach ręcznych się nie podejmowałam. Ale teraz znowu czuję, że chcę, że mam pomysły, że znowu chcę poczuć ten dreszczyk emocji jak zasiadam przy maszynie i niecierpliwie szyję, czekając na efekt końcowy!  Czytam Wasze blogi, widzę jak działacie, szyjecie, tworzycie, a macie o wiele więcej obowiązków niż ja!

Chcę znowu szyć, uczyć się, poznawać nowe możliwości, chcę żeby spod moich rąk wychodziły nowe i mam nadzieję ładne przedmioty, cieszące oko i duszę! Tak więc myślę i myślę, ale już dłużej nie będę się zastanawiać... kupuję własną, nową maszynę, mam nadzieję w przyszłym tygodniu!

I mam nadzieję, że tym razem nie pojawią się już żadne zniechęcające przeszkody, i że będziecie mnie wspierać w tym wyzwaniu:) Pozdrawiam Was serdecznie i bardzo dziękuję, że do mnie zaglądacie i czytacie moje życiowe pisanki! Aha, z góry przepraszam za jakość zdjęć,  wtedy jeszcze nie miałam dobrego aparatu no i była ciemna zima:)